Naar Tidi eg hev sét med hardhendt Magt eldgamall Rikdoms dyre Skattar snøyda; sét høge Torn i Røys og Molar lagt og Mannsens Villska malmsterk Støyping øyda, naar Havet eg hev sét med Ran og Rok velbygde Strender gløypa i sitt Gap; sét Fastland vunnet inn fraa Bylgjeslok, sét Vinst og Vaagnad atter skift med Tap; naar eg hev sét, kor alt fortjonast kann, at Undergang er viss aat kvart eit Slag, den Tanken djupt i Saali inn seg brann, at Tidi kjem og tek min Elsk ein Dag. Som Dauden sjølv den Tanken bønlaus er, i Graat eg femner det eg missa fær.