Traasøkne Tid, gjer Løveklørne spake, lat Jordi tæra kvar den Skatt ho gav; rykk kvasse Tann or stolte Tigers Kjake, lat Føniks ein Gong døy i glodheit Grav; lat Sorg og Fagnad skifta paa di Ferd, snarføtte Tid; som sjølv du vil, far aat med Verdi vid og hennar Ugagnsgjerd. Men eitt forbyd eg deg som Heilagbrot: Aa, lat 'kje dine Timar setja Far i fagre Ven mins Andlit; kor du fer, fyr dine Runeteikn du honom spar, so Tid som kjem fær sjaa kva Vænleik er. Nei, gamle Tid! gjer du din Skyldnad tung, i mine Vers er Ven min evig ung.