Saepe diem vidi, splendens ut mane niteret Blanditus summis regius ore iugis; Pascua caelesti viridantia tangeret auro, Auro caeruleas pingeret amnis aquas. Qui breve post tempus nimborum obscaena sinebat Agmina in aetherio turpiter ore vehi; Mox faciem miseris abdens mortalibus ibat Occiduum furtim sic maculatus iter. Haud aliter quodam in frontem mihi mane refulsit Qui veluti vitae sol erat ipse meae; Sed miserum, meus esse unam modo perstitit horam, Abditur in nubis iam regione diu. Necdum ideo contemnit amor; solemque nigrare Fas puto mortalem, si nigret ille deus.