O utinam posses tuus esse! at posse negatur Id tibi post spatium perbreve, care, morae. Consule in hunc igitur venturum, consule, finem, Ac speciem nato trade, venuste, tuam. Sic tibi finitum in tempus iam credita forma Fit tua, nec iuris terminus ulla dies. Progenies formam referet si pulchra paternam, Tu tua post etiam funera vivus eris. Et quis homo patitur formosa putrescere tecta Queis modica a cura perpetuetur honos? Quisve ea non firmat brumas ac flamina contra Mortisque in rabiem perpetuumque gelu? O, nisi socordes, nemo; tu, care, creatus Es patre, fac suboles ut tua dicat idem.