Flere mihi nolis quando, dilecte, supremum Raucus campanae planxerit ille sonus, Nuntius ille sonus fugisse haec tristia vitae Me semel, ac vermes inter habere locum. Quin etiam releges si forte haec verba, recuses Quaenam ea panxisset vel meminisse manus; Tantus amor meus est ut labi malit ab isto Pectore, quam memorem te doluisse mei. O, inquam, versum hunc si tum fortasse videbis Quando ego communi pulvere mixtus ero, Nomen rite meum labris committere noli; Fac potius mecum sit tumulatus amor. Ne sapiens possit causam scrutatus habere Ludibrio lacrimas ob mea fata tuas.