Me mea mirari noxa est dominata perinde Menti, oculo, membris omnibus una meis. Et dubito capiat numquid medicaminis illa, Sic mihi radices cordis in ima tulit. Nulla alibi voltus par gratia, nulla figura Iustior, affirmo, nullaque tanta fides. Quae merita in me sunt ita metior, omnibus omnes Vt meritis unum me superare putem. Verum ubi me speculum mihi detegit, ora perusta Solibus, antiquis dedecorata notis, Haud ea miratum, sed eis contraria cunctis Me video; iste sui turpe fuisset amor. Te—sumus unus—ea signabam laude, meumque Pingebam senium flore, venuste, tuo.