Quam gravis ire viam pergo, cum finis eundi Tantopere optatus tristius illud habet, Vt requies noturna mihi decantet in aure A caro tot habes millia mensa tuo. Vector equus mecum hac oppressus mole dolorum Repit iners, in me tale gravatus onus; Ceu sciat instintu naturae, nil mihi velox Esse volenti, a te dum properamus iter. Sanguineum calcar porro non urget euntem Quo subita interdum confodit ira cutem; Ille gravi gemitu respondet, acerbius istud Auribus his lateri quam mea plaga fuit. Cum gemitu pecudis quoniam cura illa recursat, Porro tristitiam, laeta iacere retro.