Bruma tibi obsidet cum bis vigesima frontem Actaque per pulchras ruga profunda genas, Tum iuvenile decus, quo iam spectaris amictu, Et lacerum et pretii nullius istud erit. Deinde requirenti quo forma recesserit oris, Quo vigor et vegetus fugerit ille dies, Reddere cuncta tuis oculorum ea mersa cavernis Et scelus et damnum flebile laudis erat. Tu potius reddas, formae bene dotibus usus, Filius, en, heres, pulcher et ipse, meus. Ille meum exsolvat nomen, veniamque senectae Conciliet nato tradita forma patris. Sic iterum renovare senex, et sanguinis in te Quod gelidum sentis inde calere vides.