O anima infelix, terrenis insita membris, Serva sub induti corporis imperio, Cur mihi, dum langues intus tam pauper inopsque, Extera sic fucis haec tua praeniteant? Cur adeo impensam brevis incola ponis in ista Tecta, per internam putria perniciem? An nimium hoc sumptus ut linquas omne vorandum Vermibus; hanc finem corpus ut inveniat? O anima, ut vivas, utare malignius ipso Corpore, sis servi dives ab esurie. Horas vende breves annos emptura deorum; His satura, externas neglige delicias. Mors hominum victrix ita vincitur; illaque victa Si sit, habes vitam vivere perpetuam.