Praeteriti in scriptis quotiens annalibus aevi Corpora pulchrorum carmine picta lego, Ac veteres mollit numeros laudata venustas Virginis occisae, visque decora viri; Praecipue quando laudantur ut optima formae Palma, pedes, labrum, lumina, frontis honos; Tum video expressum priscos voluisse poetas Quale venustatis tu genus unus habes. Sic ea laus habuit vere praesagia nostri Temporis, hoc in te vaticinata decus. At nisi vidissent divinitus, illa canendi Ingenium antiquos vix habuisse putem. Nos, ea cernentes oculis praesentia nostris, Attoniti aspicimus, sed tenet ora pudor.