Si puer insipiens amor est nescitque pudorem, Hunc ab eo genitum quis mihi nescit homo? Blanditiis igitur nihil in me sequius urge, Cara, meae et fraudis ne videare caput. Proditus a te nam prodo simul ipse, puella, Omnia naturae nobiliora meae. Principio hoc pectus mens improba concitat, esse Significans in qua dulce triumphet amor; Ille tuum ad nomen surgit, nec plura moratus Vt spolium felix te sibi deinde notat; Quo tumidus fastu, contentus ad infima servit Ille tibi obsequiis stetve cadatve tuis. Nec pudet illorum carissima donec habetur Haec mihi, cui iusto munere fungor amans.