Sonet 10: Skam Dig! — Mod Ingen Kan Du Ømhed Nære

Skam dig! — mod ingen kan du Ømhed nære, som for dig selv saa liden Omsorg har. At du af andre elskes, — lad saa være; selv elsker ingen du, den Ting er klar: Thi du saa opfyldt er af Morder-Had, at ej du Fjendskab mod dig selv vil sky, men vil hin skønne Bygning splitte ad, som just du burde stræbe at forny. Benægt i Daad mit Ord, skift Sind og Sjæl! Skal Had bo skønnere end Kærlighed? Vær, som dit Ydre, mild og vennesæl, — god mod dig selv, om end af andre ked: Et andet Selv for min Skyld du dig skabe, at ej din Slægt sin Skønhedsglans skal tabe.